Selepas
pertabalan Sultan Abdul Hamid II, beliau meningkatkan langkah pencegahan
terhadap penempatan Yahudi di Palestin. Pada tahun 1883, beliau menyekat
pengambilalihan tanah Palestin dan memutuskan untuk mengambil sendiri wilayah
strategik itu menjadi sebahagian negara dan jajahan taklukan empayar Uthmaniyyah.
Pada tahun 1900, Sultan Abdul Hamid II menghadkan orang Yahudi tinggal di
wilayah Palestin kepada 30 hari. Beliau seterusnya melarang pengambilalihan
wilayah oleh orang Yahudi asing di Empayar Uthmaniyyah, termasuk Palestin.
Baginda
telah isytiharkan bahawa Empayar Uthmaniyyah bukanlah kawasan penempatan bagi
orang-orang yang diusir dari Eropah.
Theodor Herzl yang berasal dari Budapest, ketua gerakan Zionis, meminta untuk
bertemu dengan Sultan Abdul Hamid II. Apabila permintaan ini ditolak, beliau
menyampaikan tawarannya kepada sultan melalui rakan karibnya, Polish Phillip
Newlinsky, pada Mei, 1901.
Mereka menawarkan untuk membayar hutang luar negara Uthmaniyyah dan menyebarkan
propaganda untuk Sultan Abdul Hamid II di Eropah sebagai pertukaran untuk
pembukaan tanah Palestin kepada penempatan Yahudi dan memindahkan pemerintahan
wilayah tersebut kepada orang Yahudi.
Sultan Abdul Hamid II menolak tawaran ini dengan kenyataan beliau yang
terkenal: “Saya tidak akan menjual apa-apa, walau seinci pun wilayah ini kerana
negara ini bukan milik saya tetapi milik semua Uthmaniyyah. Rakyat saya
memenangi tanah ini dengan darah mereka. Kami hanya akan memberi apa yang kami
ada sekarang dengan cara kami mendapatkannya.”
Herzl
mengulangi tawarannya sekali lagi pada tahun berikutnya, tetapi jawapan beliau
tetap sama.
Perlu diambil perhatian bahawa Sultan Abdul Hamid II bukanlah seorang
anti-Semit. Dia terkenal dengan pendekatannya yang realistik dan bukannya emosi
terhadap masalah.
Istilah
anti-Semitisme tidak mempunyai tempat dalam budaya Muslim-Turki. Semua langkah
berjaga-jaga yang diambil dalam tempoh itu adalah untuk menjaga integriti
negara beliau dan bukan komuniti tertentu.
Pada masa itu, Empayar Uthmaniyyah adalah rumah kepada penduduk Yahudi terbesar
di dunia, yang hidup bebas. Thessaloniki, yang ketika itu merupakan sebahagian
daripada Empayar Uthmaniyyah, ketika itu merupakan bandar Yahudi terbesar di
dunia.
Dalam surat daripada Sultan Abdul Hamid II, yang termasuk milik Tarekat
Shadhili kepada Shadhili Syeikh Abu’Shamat Mahmud, bertarikh 22 September 1913,
Sultan Abdul Hamid berkata:
“Saya
berhenti menjadi khalifah kerana penindasan dan ancaman oleh Turki Muda.
Kumpulan ini bertegas dan mengugut saya untuk meluluskan penubuhan negara Yahudi
di Palestin. Saya menolak cadangan ini. Mereka akhirnya menawarkan 150 juta
keping emas British.
"Saya
masih menolak dan saya mengatakan: ‘Saya tidak akan bersetuju dengan anda
walaupun anda menawarkan bukan sahaja 150 juta emas British tetapi semua emas
di seluruh dunia. Saya berkhidmat untuk masyarakat Islam selama lebih daripada
30 tahun.
"Saya
tidak mengecewakan nenek moyang saya. Berikutan jawapan terakhir saya, mereka
bersetuju untuk menggulingkan saya dari takhta saya dan menghantar saya ke Thessaloniki.
Saya berdoa kepada Allah, saya tidak menerima untuk menubuhkan negara baru di
bumi Palestin di atas Negara Uthmaniyyah dan masyarakat Islam.”
Menjelang 1947, lebih separuh daripada penduduk di Palestin adalah Yahudi dan
sebahagian besar wilayah itu adalah milik mereka. Langkah seterusnya ialah
untuk kemerdekaan.
Beberapa
kumpulan Yahudi memaksa British mengosongkan kawasan itu. Keputusan yang keluar
daripada referendum adalah untuk menubuhkan negara Yahudi dan PBB
mengesahkannya pada tahun 1948. Kerajaan Ankara adalah antara yang pertama
menerima keputusan itu.
Tentera Arab bersekutu telah dikalahkan semasa penentangan kepada Israel pada
tahun 1948, 1967 dan 1973. Rusia berada di pihak Arab dan beberapa negara Arab
menjadi negara satelit kepada Rusia. Ketika itulah pandangan Sultan Abdul Hamid
dipuji sekali lagi. Beliau kekal sebagai tokoh yang dicintai di negara
Arab.
No comments:
Post a Comment